Stress is een spectrum

Stress is voor mij een spectrum. 

Het begint aan de ene kant met overprikkeling, zo'n gevoel van onbehagen. Vervolgens wordt het stress, zoals we dat kennen in de volksmond. Je agenda zit te vol en de druk wordt te hoog. 

Via angst evolueert het dan naar paniek aan de andere kant. 

Angst is stress in het kwadraat. Paniek is angst in het kwadraat.

Als ik ze op een podium zou zetten staat stress op nummer 3, angst op nummer 2 en paniek op nummer 1. Met felicitaties van de jury voor de hyperventilatie. 

Overprikkeling krijgt de troostprijs. Vaak ik dat het eerste signaal dat er iets niet klopt. 

Waar je je ook bevindt op die as telkens wordt hetzelfde mechanisme in je brein en je lichaam in gang gezet. De vraag is alleen hoe hard je getriggerd wordt. Hoe diep wordt die knop ingedrukt?

Een lichte overprikkeling zullen veel mensen in het dagelijkse leven misschien niet eens opmerken. Tenzij je HSP bent en sneller last hebt van signalen van je lichaam en geest. 

Hoe dan ook. Bij elke vorm van stress zal je brein automatisch aansturen op een oplossing: je vecht, je vlucht of je verstart (bevriest). Volautomatisch. Geregeld door je miljoenen jaren oude reptielenbrein. 

Die reacties nemen tegewoordig natuurlijk hedendaagse vormen aan.

Je vlucht in series kijken. Of ongezond eten. Je gaat snel een sigaretje roken om rustig te worden. 

Je reageert je verbaal af op diegene, die jou stresseert. 

Of je doet helemaal niets meer. Stelt uit. Ontwijkt.  

Wat is jouw favoriete stressreactie? 

Dus als je opmerkt dat je weer eens niet-helpend gedrag vertoont sta er dan bij stil of je niet in stress bent. Ook als het niet duidelijk is waar het vandaan komt. Vraag je af of dit is wat je wilt.   

Wat wil jij wel?